Terug naar overzicht

EKR Magazine

8/07/2009 - Interview Geert Kimpen

Tekst: Marion Kuiperi.

Sprankelende ogen in een open gezicht, vurig vertellend zodra het over de kabbala gaat, rustig luisterend als hij iets nieuws hoort. Ik spreek met Geert Kimpen, schrijver van De kabbalist (inmiddels de 17e druk en in 23 landen uitgegeven) en De geheime Newton. Veel over hem en zijn ontwikkeling als schrijver is te lezen op zijn site. (www.geertkimpen.com)
Jarenlang heeft hij gewerkt als theaterregisseur. Toen zijn dochter Zonneke was geboren, wenste hij vooral dat ze altijd haar eigen dromen zou blijven volgen. Op dat moment realiseerde hij zich dat hij dat zelf niet deed en wist hij dat hij z'n eigen droom moest gaan volgen, namelijk schrijver worden. Geert zei z'n baan op en stortte zich op het schrijversschap, een sprong in het diepe, die hij mooi beschrijft in het 'werk'boekje: 'Stap voor stap van wens naar werkelijkheid', een 10-stappenplan gebaseerd op de eeuwenoude wetten van de kabbala. Met de avonden gebaseerd op dit stappenpplan trekt hij volle zalen en inspireert mensen hun droom te realiseren. Naar aanleiding van het verschijnen van De geheime Newton verscheen er weer een 'werk'boekje van zijn hand: 'Hoe maak ik goud van mijn leven?', aan de hand waarvan hij opnieuw vele lezingen door het land geeft.

Ben je nu schrijver of de man die zijn droom heeft waargemaakt?

"Schrijver worden was mijn liefste wens. Wat me tegenhield was faalangst, geïntimideerd zijn en gewoon nog niet goed kunnen schrijven. Het theater is een goede leerschool geweest want je leert daar plotmatig denken, werken aan de technische kant van het verhaal die ook belangrijk is. Uiteindelijk wilde ik niet alleen maar een spannend verhaal schrijven, het moest ook ergens over gaan, inhoud hebben.
Mijn persoonlijke spirituele ontwikkeling gaat gelijk op met het schrijven. Via het schrijven heb ik ontdekt dat er een stappenplan is om je dromen te realiseren. Vervolgens was het weer een hele stap om dat uit te gaan dragen, in de vorm van de werkboekjes en de lezingen."

Kabbala

"Op het goede moment kwam de kabbala langs. Ik herkende er heel veel in, de verhalen uit mijn katholieke achtergrond kregen een nieuwe kleur en interpretatie. De verhalen uit het boeddhisme bijvoorbeeld vind ik ook mooi maar toch is dat altijd een ver van mijn bed show gebleven. In dit geval was dat niet zo, ik herkende ze en maakte ze me eigen. Bepaalde rituelen heb ik ook geïntegreerd in mijn leven.
Toch zou ik mezelf geen kabbalist durven noemen, dat zou van weinig respect betuigen. Het kabbalisme is een kleine mystieke stroming in het Jodendom; mensen worden van zeer jongs af aan daarin opgevoed en geschoold, zoiets kun je nooit inhalen. Je hoort wel dat mensen boeddhist worden of christen, maar in vergelijking met andere godsdiensten vind ik dat er bij het Jodendom een extra dimensie speelt, het gaat om een volk, Jood zijn zit als het ware in je genen. Door mezelf niet als kabbalist te bestempelen geeft het me ook de vrijheid deze leer op mijn manier te beleven en niet dogmatisch te worden. Een tijd geleden moest ik plotseling naar het ziekenhuis, daar kon in zo'n vragenlijst geloof ingevuld worden en toen heb ik toch maar Joods genoteerd omdat dat het dichtst bij mijn beleving komt.
Ik beschouw het meer als mijn taak een vertaalslag te maken, het is een vrij ingewikkelde leer, en ik maak aspecten uit deze leer toegankelijk voor mensen, laat ze de schoonheid ervan zien en probeer het praktisch te maken."

Hoe ziet een dag van jou eruit?

"'s Morgens om 5 uur sta ik op, net als de Joodse rabbi's. Het is nog donker, alles is stil, er is de verwachting van een nieuwe dag. Het is nog schoon en er hangt in die uren een goeie creatieve energie. De vroege ochtend is voor mij de ideale tijd om te schrijven. Deze uren zijn voor mij, ik heb geen last van telefoon en email. Langzaam wordt het licht, ik hoor de vogels wakker worden en heb een voorsprong op de wereld. Om half acht wordt Zonneke wakker, en soms heb ik dan al een hoofdstuk af, dat zijn de zeldzame dagen met een gouden randje. Ik heb mezelf de opdracht gesteld iedere dag één hoofdstuk te schrijven. Het hoeft niet goed te zijn. Natuurlijk heb ik last van mijn kritische stem die zich afvraagt of het wel wat is, wat ik schrijf, maar door ervaring heb ik geleerd me daar niet veel meer van aan te trekken. Uiteindelijk gaat meer dan de helft de prullenbak in, mijn vrouw Christine (Pannebakker, ook auteur) is mijn eerste lezer die commentaar en advies geeft.
Als het dagelijkse hoofdstuk af is, doe ik de rest van de dag veel research voor het volgende hoofdstuk. En alle dingen die verder op een dag gedaan moeten worden. Zoals publiciteit voor het boek,  de zakelijke kanten van het schrijversvak en het geven van lezingen."

Rituelen

In het boekje 'stap voor stap van wens naar werkelijkheid' en tijdens zijn lezingen beschrijft  Geert Kimpen hoe hij de sjabbatavond heeft geïntroduceerd in zijn eigen gezin. Iedere vrijdagavond wordt Shekina, de vrouwelijke kant van God uitgenodigd op het moment dat twee kaarsen  worden aangestoken door de vrouw des huizes. Handen worden op rituele wijze gewassen, alles van de afgelopen week wordt als het ware afgespoeld, wijn wordt ingeschonken en de vrouw wordt door de man gezegend, iedere vrijdag weer.
Geert organiseert nu ook voor groepen sjabbatavonden om mensen dit ritueel te laten beleven en hen te inspireren hun eigen vorm te vinden. "Ik offer mijn eigen vrijdagavond dan wel op, maar mijn vrouw en dochtertje gaan vaak mee, en als ik het niet doe, doet niemand het. Je kunt dit wel een soort roeping noemen."

Krijg je wel eens kritiek van Joodse zijde?

"Nee, eigenlijk niet. Ik word door deze mensen niet serieus genomen; wat ik doe vinden ze onbelangrijk. Wat wel gebeurt is dat liberale Joden naar mijn lezingen komen die de schoonheid van hun eigen geloof herontdekken. Dat is mooi. Mensen in vele geloofsstromingen trachten anderen te overtuigen, te bekeren; het Joodse geloof doet bijna het tegendeel. Men houdt het voor zichzelf en "bekeerlingen" worden eerder gehoond dan welkom geheten.. Dat is soms jammer, want er is zoveel wijsheid en diepgang in het jodendom en de kabbala  verborgen, én er is veel verwantschap met andere godsdiensten. Dus ben ik maar de intermediair."

Ik citeer een stukje uit De kabbalist over de naam omdat ik dat zo mooi vind beschreven: "Wanneer je jouw naam in jezelf openbaart, word je de koetsier van jezelf en de universele krachten. Iedere keer dat iemand je naam noemt, is dat een intense ervaring. Het is de ontsluiering van je eigen mysterie. De essentie van iemands leven zit vervat in zijn naam. De combinatie van letters geeft aan wat iemands levenskracht is."
Ervaar je dat zelf ook zo? En wat betekent jouw naam?
"Als je mijn naam noemt, benoem je mij in een stuk Geert dat je in mij herkent. Een ander herkent weer een ander stuk in mij. Zo zijn er vele stukjes van de puzzel die het tot één geheel maken. Joodse namen hebben een bijbelse achtergrond, alle generaties en familietradities zitten vaak verborgen in die naam. In onze cultuur en taal hebben namen doorgaans niet zo'n sterke betekenis als in andere tradities. Elke Hebreeuwse letter heeft wel 70 verschillende dimensies, daardoor wordt elke naam zo gelaagd en veelbetekend. Geert betekent speerdrager: na lange tijd heb ik de speer opgenomen."

Wat zijn schakelmomenten geweest in je leven?

"De ontmoeting van mijn vrouw en de komst van mijn dochter. Dat zijn de belangrijkste momenten in mijn leven. De stap om schrijver te worden, is verbonden met de komst van Zonneke."

Heb je zelf verlieservaringen?

"Drie jaar geleden is mijn broer op 49-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor.
Ik had geen goed contact met hem en het rouwen over het verlies van mijn broer heb ik eigenlijk tijdens zijn leven gedaan. Een mooi afscheid zoals je wel eens in films ziet, heeft niet plaatsgevonden. In vier maanden tijd is hij overleden, al snel konden we niet meer communiceren. Mijn vader heeft de dag voor zijn overlijden mijn broer in z'n armen genomen en hem als het ware toestemming gegeven om te gaan, dat zei hij ook hardop. Ik vond dat zo mooi, de man die hem het leven heeft gegeven, kon hem ook laten gaan.
Na zijn overlijden heb ik een bijzondere gevecht geleverd  met mijn broer tijdens een ayahusca-ritueel in de jungle van Ecuador.. Ik ga hier in mijn lezing op in. Verder voel ik zijn aanwezigheid niet.  

Het gevoel van aanwezigheid na de dood heb ik na het overlijden van mijn schoonvader veel meer gehad. We hebben een kroonluchter hangen die een kado van hem aan ons is geweest en deze lamp communiceert op belangrijke momenten..Mijn schoonvader was een vrij zakelijke man, en altijd als er zakelijke beslissingen genomen moeten worden die hij niet vertrouwt, begint de kroonluchter te flikkeren, en aan en uit te gaan,, waarmee hij als ware zegt: 'Doe het niet'."

Afscheid

"Ik kan tamelijk goed afscheid nemen van mensen en situaties. Misschien heb ik dat wel geleerd toen ik verhuisde van België naar Amsterdam omdat ik theaterregie wilde studeren. Ik liet alles achter me, kende niemand en heb een hele eenzame tijd doorgemaakt. Ik had een antwoordapparaat dat knipperde als iemand had gebeld, en ieder dag wanneer ik thuiskwam, hoopte ik dat het flikkerde, maar dat deed het nooit.
Door de verdieping in de kabbala ben ik steeds minder bang voor de dood geworden; ik zie alles nu in een bredere context. Ik denk dat we een essentie in ons hebben die verder gaat dan het materiële, een basisenergie die onze identiteit bepaalt en die onsterfelijk is. Energie gaat nooit verloren, dat is wetenschappelijk bewezen, dus reïncarnatie zal ook vroeg of laat  wetenschappelijk bewezen worden.."

Wat mag er op jouw graf komen te staan?

"Hij heeft er alles uitgehaald wat er inzat. De weinige talenten die hij bezat heeft hij tot maximale ontplooiing gebracht."
Die avond houdt Geert een lezing aan de hand van De geheime Newton. "De lezingen zijn min of meer spontaan ontstaan. Het is eigenlijk een mini-show, waarin ik heb geleerd mijn verlegen kant om te buigen."

Zo bescheiden als hij in het gesprek overkomt, zo uitbundig en levendig is hij wanneer hij voor het publiek staat, de theaterman wordt zichtbaar, één brok inspiratie, humor en onbevangenheid. Hij vertelt het verhaal van de alchemie dat hij verbindt met zijn persoonlijke ontwikkeling. En af en toe geeft hij de zaal een opdracht, waardoor het niet alleen bij luisteren blijft. Op het EKR lustrumsymposium zal Geert Kimpen één van de sprekers zijn, reden genoeg u aan te melden.

TOP