Pers / Press
Terug naar overzicht
ECI Gids
30/06/2010 - Interview ECI magazine
Interview met Geert Kimpen & Christine Pannebakker door ECI magazine in juni 2010.
Geert, In 2007 was je een Schrijver van Nu met de titel De kabbalist. Wat heeft dit betekend voor je schrijverscarrière?
Geert: Ik was daar ongelofelijk blij mee. Na het publiek dat De Kabbalist in hun hart had gesloten, voelde dat voor mij als een "officiële erkenning". Het etentje, samen met mijn uitgever Lex Jansen, met de jury, Rudy Vanschoonbeek en Gé, was dan ook hartverwarmend. Door Schrijver van Nu, te zijn, voelde ik me voor het eerst echt en officieel schrijver. Iemand die ineens mee mocht doen in die literaire wereld, die zo lang zo onbereikbaar voor me leek. En nu nog steeds meld ik trots wanneer me om een korte bio wordt gevraagd, dat ik een Schrijver van Nu, ben, want die titel raak je nooit meer kwijt!
Geert & Christine, Wat is de beste debuutroman die je ooit gelezen hebt?
Geert: Dan ga ik voor "De Naam van de Roos" van Umberto Eco, denk ik. Ik moet bekennen dat ik een "late lezer" ben, in die zin, dat ik een boek vaak veel later lees dan wanneer het uitkomt of een hype is. Het is niet zo dat ik nauwgezet alle debuten bij houd, al ben ik blij dat de jury van Schrijvers van Nu dat wel doet. Ik kies toch meer op het onderwerp een boek uit, dan op een schrijver, en dan maakt het me weinig uit of het iemand eerste of twintigste boek is. Toen ik “De Naam van de Roos” las, was ik overweldigd. Zoveel kennis en wetenswaardigheden, en dan toch verwerkt in een bloedspannende pageturner. Zoiets streef ik nu ook na in mijn boeken. Ik wil graag al mijn ontdekkingen naar oude mysteriën delen, maar dan wel smeuïg verpakt in een verhaal dat je hopelijk bij je nekvel grijpt en niet meer loslaat tot de laatste bladzijde is omgeslagen. Overigens heb ik ook heel veel bewondering voor het debuut van Hugo Claus; De Metsiers. Onvoorstelbaar dat hij dit op zijn achttiende geschreven heeft.
Christine: Het dagboek van Bridget Jones vond ik in elk geval het lekkerste. Ik lees zolang ik me kan herinneren, de Grote Namen uit de wereldliteratuur; ik wilde ze in mijn kast hebben en hun woorden in mijn geest. En ineens was zij er. Ik vond dat zo'n verademing. Vrouwen die werken, midden in het leven staan, grote ambities hebben, maar daarnaast ook wel eens worstelen met de liefde en zichzelf niet al te serieus nemen. Het is zo lekker als je eens kunt lachen om een boek. Misschien was het grootste compliment over Vrouwenpower wel dat dat de pers schreef dat ze mijn boek 'de missing link' vonden tussen Bridget Jones en Eten, Bidden, Beminnen. Dit is niet het eerste deel van Het liefdesdagboek (2000: Wie ben ik – in de liefde) dat jullie publiceren.
Was het al langer een wens om ook dit deel nog uit te kunnen geven?
Geert:
Een wens en een vrees. In het "oude" Liefdesdagboek begint ons verhaal
op de dag dat we elkaar leerden kennen. Maar op zich is het natuurlijk
veel spannender om te zien hoe twee mensen, met totaal verschillende
levens en opvattingen, toch bij elkaar komen. Daarom durven we nu onze
singleperiode in deze versie te laten lezen. Toen onze eerste versie
uitkwam, inmiddels 10 jaar geleden, was dit nog te dichtbij. Maar, al is
het ook best eng, ik wil het graag delen. Ik ontmoet bij mijn lezingen
zoveel singels die wanhopig verlangen om hun zielsverwant te ontmoeten.
Dan herken ik die enorme hunkering die ik ook had voor ik Christine
leerde kennen. Door mijn verhaal nu te laten lezen, hoop ik dat deze
singels moed zullen putten; als zo’n hopeloos, suïcidaal geval als ik
een prachtvrouw als Christine kan strikken… dan moet het voor iedereen
mogelijk zijn!
Christine: Ik beken dat ik het bloedspannend vind. Natuurlijk snap ik dat juist in het persoonlijke ook het universele zit. Dat iedereen worstelt met het thema liefde. En dat het ook hoopgevend is dat een happy single en ongelukkige einzelganger elkaar kunnen vinden. Maar als ik de tekst nalees, weet ik een ding zeker: mijn moeder mag het echt niet lezen! En liefst de mevrouw bij de bakker ook niet...
Houden jullie nog steeds een dagboek bij? Zo ja, kan het zijn dat we die ook nog kunnen gaan lezen in boekvorm? Zo nee, waarom zijn jullie gestopt?
Geert: We schrijven beiden zoveel, boeken, columns, artikelen, waarbij we altijd figureren in elkaars verhalen. Zelfs op een indirecte manier in mijn romans, die natuurlijk over andere personages gaan, zitten er altijd verwerkte autobiografische elementen uit onze relatie. Dat maakte de noodzaak van een dagboek minder en daarom doen we het nog slechts af en toe. Maar we leven nog wel met hetzelfde uitgangspunt; namelijk dat ons liefdesleven als een spannend boek moet zijn, waarbij we leven van plot naar plot. In de plaats van het Liefdesdagboek, is nu de wekelijkse sabbat gekomen, een liefdesritueel uit de kabbala, dat we ons eigen gemaakt hebben toen ik De Kabbalist schreef. Dat is een wekelijks terugkerend feest waarbij de liefde gevierd wordt, en waarbij je iedere week opnieuw elkaar bevraagd, of je nog “wel goed” bezig bent, of we niet ingedut zijn, en of we ons leven niet in een nieuwe avontuurlijke koers moeten geven. Maar dat er ooit een derde deel van het Liefdesdagboek komt, sluit ik zeker niet uit.
Christine: Toen ik Geert ontmoette zei hij me: ik wil leven als in een spannend boek. En als ik mijn boeken, columns en artikelen lees dan denk ik: daar slagen we zorgwekkend goed in. Soms is het een thriller, het volgende moment een tragi-komedie, dan weer een reisboek. Mijn werk is vrijwel altijd autobiografisch getint; ik hou mezelf dus dagelijks een spiegel voor over mijn leven. Dat is zowel confronterend als heerlijk verhelderend. Als ik wel eens iets wil vertellen over een gebeurtenis gebeurt het niet zelden dat iemand zegt: maar dat weet ik toch, dat heb ik gelezen. Tja.. En dat wordt er met dit Liefdesdagboek niet beter op natuurlijk.
Jullie hebben uiteraard ook boeken apart geschreven (Vrouwenpower, Stap voor stap van wens naar werkelijkheid). Lijkt jullie schrijfproces op elkaar? Pakt de één het heel anders aan dan de ander? Hoe dan?
Geert: We schrijven totaal anders qua aanpak, en ook wel qua stijl denk ik. Alleen de inhoud toont veel verwantschap al verpakken we het totaal anders. Maar ook de werkwijze is geheel verschillend. Ik heb discipline nodig. Iedere dag moet ik een hoofdstuk schrijven. Uren breng ik op mijn kantoor door, tot dat hoofdstuk klaar is. Ik ben een kluizenaar, vaak ontzettend verstrooid, en afwezig, omdat ik dan in mijn boek leef. Gelukkig heb ik een vrouw als Christine en een dochter als Zonneke naast me, om weer in het gewone leven te stappen iedere keer, want anders kwam ik helemaal niet buiten, tenzij om te reizen. Want dat vinden we alledrie het allerleukste onderdeel van het schrijfproces; de wereld ingaan om mysteriën te ontsluieren, mensen te ontmoeten die je in geheime kennis inwijden, deelnemen aan bijzondere rituelen… ja, daar mag je ons allebei ’s nachts voor wakker maken!
Christine: Geert vindt dat ik werk in chaos. Maar het werkt heel goed voor mij. Ik vind mijn weg tussen stapels papieren, afspraken, mailtjes en sms-jes. Een paar uur per dag kan ik kluizenaar zijn, maar dan flirt het leven weer zo uitbundig dat ik er maar gewoon aan toegeef. En dat maakt mijn boeken ook tot wat ze zijn. Veel mensen schrijven in mijn gastenboek dat ze er energie van krijgen. Dat komt denk ik omdat ik zelf na een paar uur op een stoel, weer wil hollen in de zomerzon.
Wat vinden jullie van het concept Schrijvers van Naam?
Geert: Geweldig! Het is mooi dat op deze manier de Schrijvers van Nu gecontinueerd worden. Dat ze iets nieuws kunnen laten lezen, speciaal voor het ECI publiek, als cadeautje bijna, gezien de zo democratische prijs voor het boek. Het is bovendien heerlijk om eens een boek van 60,70 pagina’s te mogen schrijven. Dat is een hele prettige lengte om te lezen en te schrijven. En het is een grote eer om ons deel te hebben temidden van al die grote schrijvers. Als ik alvast een tip mag geven voor een volgende ECI reeks: Schrijvers op Pensioen! Dan schrijven we graag over ruim dertig jaar een Liefdesdagboek hoe het liefdesleven als zeventiger nog steeds spannend is!
Christine: Prachtig! En ze worden ook zo mooi uitgegeven in hard-cover. Het voelt voor mij vooral als een ere-titel. En hopelijk ervaren de lezers het als een cadeautje aan zichzelf. Een boekje dat niet in de winkel ligt, maar dat er is voor jou. Om lekker te lezen op een terras met je geliefde aan je zijde, of een aantrekkelijke man of vrouw die je nog niet kent een paar stoelen verder zodat de wereld een groot liefdesdagboek wordt vol spannende plotlijnen en onverwachte wendingen.
Wie zouden jullie willen als opvolger voor Schrijvers van Naam?
Geert: Zou het niet mooi zijn als wij het stokje mochten doorgeven aan Harry Mulisch? Dat hij nog eens een keer vlamde in een kort boekje? Zelf geeft hij het stokje niet door aan een jongere generatie; dus dan moeten wij maar zo grootmoedig zijn de hand naar hem uit te steken!
Christine: Of Arthur Japin, omdat ik hevig verlang naar een nieuw boek van hem.
Bestel nu!
12/12/2006 - Schrijvers van Nu - selectie
Gepubliceerd in de ECI gids, december 2006.
Geert Hoste, beroemd Vlaams tv komiek, raadt zijn favoriete boek uit de selectie aan... De Kabbalist!
Tekst: Geert Hoste
Sommigen zullen dit boek uitkiezen omdat ze geboeid zijn door het spirituele en het mystieke. Anderen omdat ze willen weten waarom Madonna en Britney Spears zich voor de kabbala interesseren. Ik wilde "De Kabbalist" lezen omdat ik de auteur Geert Kimpen ooit heb ontmoet en benieuwd was naar zijn schrijfstijl. Ik las en werd verrast: Kimpen schreef een vlotte roman over het leven van Chaim Vital, de man die de geheimen van de bijbel onthulde. Laat je niet afschrikken door die ondertitel, want "De Kabbalist" neemt je in een oogwenk mee in een heerlijk verhaal vol wijsheden en verliefdheden. Het sleept je van onder de kerktoren naar de sfeer van het middenoosten in de zestiende eeuw en verwarmt je met exotische taal. Knap opgebouwd in tweeënzeventig hoofdstukken die alle met "De God..." beginnen.
Wel, als ik er voor het 40 jarig jubileum van de ECI boekenclub eentje mag aan toevoegen: De God van de Aanraders! Cheers ECI!
