Pers / Press
Terug naar overzicht
De Volkskrant
2/06/2006 - Kaballa-script met liefdesscènes
Tekst: Clara Strijbosch.
De In Nederland wonende Vlaamse theatermaker Geert Kimpen heeft zijn hoofd en hart verloren aan de kabbala. Daarin gingen velen hem voor. Sinds in 1984 in Los Angeles het Kabbalah Center werd opgericht, raakten ook Mick Jagger, Madonna en Britney Spears in de ban van de joodse mystieke leer. De kabbala kent geen persoonlijke god, al dan niet als oude man met een lange baard, maar de leer van de tien pijpers van de goddelijke wijsheid. Studie van de kabbala zal inzicht geven in de Goddelijke Schepping.
Voor kabbalisten heeft alles betekenis, en ieder individu kan de keuze manken die de wereld zal veranderen. Dat is een troostrijke gedachte voor wie niet wil leven in een sadistisch universum waarin een zinloos mensenleven eindigt in het grote niets. Extra aantrekkelijk is dat door kabbalisten eeuwenlang gestudeerd is op geheime boodschappen, die met getallenparallellen in lettertekens verborgen zijn. Daarmee wordt de beschrijving van de schepping een algebra van geloof, waarin met intelligentie én de juiste intentie de goddelijke code kan worden gekraakt.
De Kabbalist wordt gepresteerd als het boek dat de wereld stormenderhand zal veroveren.
Kimpen ontleende zijn verhaal aan de intrigerende levensgeschiedenis van de 16de eeuwse rabbi Chaim Vital, die beroemd werd met het boek De Boom des Levens waarin hij de lessen van zijn meester Itschak Luria op schrift stelde. Ook in De Kabbalist werkt Chaim Vital aan het boek dat de leer van zijn rabbi Itschak bevat en dat buiten Chaims medeweten in veelvoud wordt gecopieerd. Geert Kimpen meet de animositeit tussen leerling en leermeester breed uit.
Chaim Vital is in zijn boek de jonge held die twee verlangens probeert te vervullen; het veroveren van zijn geliefde Francea tegen de wil van haar vader Itschak, en het schrijven van het ene boek over de kabbala dat alle andere overbodig zal maken. Chaims queeste eindigt met een reis door de onderwereld. Daarmee zou Chaim volgens aanwijzingen zijn geliefde kunnen redden, maar uiteindelijk loopt het anders af.
In een daverende slotscène trekt Chaim, als vrouw verkleed, door de gewelven van een Arabisch badhuis in Jeruzalem, op zoek naar de Ark van het Verbond, terwijl de namen van de Godheid rondom hem als gouden letters oplichten. Hollywood kan de trompetten alvast klaarleggen; scènes als deze zijn geschreven voor de film. Als Francesa haar jurk laat zakken, kijkt Chaim 'naar het ademloze tafereel waarin haar goddelijke lichaam zich langzaam onthulde', en zij omklemt vervolgens 'zijn steigerende mannelijkheid'. Daar moet bij de verfilming maar een laken overheen.
