Boeken met een getekende voorkant lees ik niet zo gauw. Deze omslag ziet er op het eerste gezicht een beetje kinderlijk uit, maar als je beter kijkt, zie je naakte vrouwen voor een legertank staan. Dat vraagt om nader onderzoek!

De prins van Filettino: Waar het over gaat

De uitgever zegt: “In september 2011 ziet Geert Kimpen in het journaal een item over het Italiaanse bergdorpje Filettino. De burgemeester verzet zich tegen de bezuinigingsdrift van Italië en Europa, verklaart zijn dorp onafhankelijk en roept zichzelf tot prins uit. Bovendien voert het bergdorp een eigen munt in. In dit kleine verhaal zit het grote verhaal van Europa en de economische crisis.

De inwoners van Filettino scharen zich als één man achter hun prins. Met vallen en opstaan ontstaat er een nieuwe samenleving: kleinschalig, zelfvoorzienend, duurzaam en verdraagzaam. Tegen de achtergrond van deze ontwikkelingen spelen de verhalen van de levens en liefdes van de dorpelingen. Ze kiezen voor een ander leven, samen, maar ook ten opzichte van de rest van de wereld. Het resultaat is een bijna utopisch verhaal over goed en kwaad en – niet te vergeten – hoop.”

De prins van Filettino: Wat ik er van vond

Dit boek is een vermakelijke vertelling over de belevenissen van een Italiaanse burgemeester die zichzelf tot prins uitroept, en over de andere inwoners van het bergdorpje. Het leest een beetje als een sprookje – maar behalve de uitstraling van de prins, komt er verder geen magie in voor.

De prins verzint steeds verdergaande ideeën om zijn dorpje vrij te maken van Italië en Europa. Met hulp van andere inwoners werkt hij deze plannen uit. Totdat de premier van Italië er een stokje voor steekt.

Er zijn een aantal hele leuke personages in het boek, zoals de prins zelf, die het hart gestolen heeft van twee dames, die daardoor elkaars rivalen zijn. Eén van hen raakt zelfs in de cel door haar jaloerse gedrag. Bernardo, die een bijbaantje als gemeenteraadslid heeft, is maar al te blij dat hij staatssecretaris mag worden, want het extra salaris (was: 12 euro per maand, wordt: iets meer) kan hij goed gebruiken. Silvio, de café eigenaar, ziet alle veranderingen niet zo zitten – hij is dan ook de enige in het dorp die nog wel redelijk verdient. Sergio is een jonge journalist die alle gebeurtenissen opneemt met zijn iPhone zodat de hele wereld getuige is. Ook wordt hij door de prins gebruikt als adviseur.

Het boek is duidelijk een medium voor de schrijver om te vertellen over de toestand van de Europese banken en hoe gewone burgers het slachtoffer worden van hun praktijken. Zo leent de bank geld uit voor een hypotheek, geld dat de bank eigenlijk niet heeft. Als de huiseigenaar niet kan betalen, komt hij in de problemen, terwijl de bank door de regering met miljarden gesteund wordt (die van de belastingen, dus de burger, afkomstig zijn) als het even tegenzit.

Dit wordt allemaal heel duidelijk verteld en de prins gebruikt deze informatie om de financiën van zijn dorpje op een andere manier in te richten. Ik hou niet van romans waar de eigenlijke boodschap van de schrijver er duimendik bovenop ligt, maar dat was in dit boek toch ook weer niet het geval. Ik vond dit boek vooral leerzaam en vermakelijk.

Het is niet helemaal duidelijk hoeveel van het boek echt gebeurd is, maar wel is het waar dat er echt een dorpje Filettino in Italië is dat zich tot prinsdom heeft verklaard en succesvol aan de slag is gegaan om onafhankelijk van Italië te worden.

Een inspirerend verhaal over een dorpje dat de dingen niet laat gebeuren, maar zelf in actie komt.

Mijn waardering: 4/5

Bladzijden: 304

Publicatie datum: 2013

Dit boek heb ik: voor recensie gekregen van uitgeverij De Arbeiderspers

Extra: Kijk HIER voor een impressie van de ontmoeting tussen de schrijver en de echte prins van Filettino bij het Europese Parlement, én voor een heel leuk interview met de schrijver bij Spijkers met Koppen (lachen!).

Extra: Dit boek telt mee voor de Ik Lees Nederlands! Uitdaging!

http://boekblogger.wordpress.com/2013/06/21/boekrecensie-de-prins-van-filettino-door-geert-kimpen/